Dysmorfofobia - co to jest?
- Co oznacza słowo dysmorfofobia?
Samo słowo dysmorphia pochodzi z języka greckiego – oznacza brzydotę, a dokładniej brzydotę twarzy.
W dosłownym tłumaczeniu, jeśli do wyrazu dysmorphia dodamy wyraz fobia – zaburzenie można określić jako lęk przed brzydotą.
W języku angielskim zaburzenie to określane jest jako BDD, czyli Body Dysmorphic Disorder. Tłumaczymy to jako cielesne zaburzenie dysmorficzne.
W literaturze polskiej znajdujemy również określenie „zaburzenie obrazu ciała”, niekiedy stosowane zamiennie z dysmorfofobią, natomiast jest ono pojęciem szerszym.
- Czym jest dysmorfofobia?
Obsesyjne skupianie się na defekcie urody, który albo nie istnieje, albo jest tak subtelny, że w rzeczywistości nikt go nie zauważa – oprócz osoby dotkniętej zaburzeniem.
Osoba ta widzi siebie w lustrze zniekształconą, nieatrakcyjną i może nie dopuszczać do siebie myśli, że prawdopodobnie wyolbrzymia zauważony przez siebie ,,mankament”. Chory niestety żyje ze świadomością zniekształcenia postrzegania własnej osoby, cierpi z powodu kompulsywnych myśli o wyimaginowanej wadzie dotyczącej wyglądu. Traktuje to jako kluczowy problem, co obniża poziom jego samopoczucia i powoduje dyskomfort.
- Dysmorfofobia – czego dotyczy?
Zwykle uwaga osób dotkniętych zaburzeniem skupia się na twarzy, a dokładniej na oczach lub nosie. Dysmorfofobia może dotyczyć też np. skóry, włosów, piersi, wagi, brzucha.
Skorygowanie wyimaginowanych defektów przez specjalistę medycyny estetycznej nie wystarcza. Osoba z lękiem przed brzydotą nieustannie jest niezadowolona ze swojego wyglądu. W tym przypadku może pomóc jedynie psychoterapia.
4. Objawy dysmorfofobii
Objawy zaburzenia pojawiają się w okresie adolescencji, gdy zaczynamy bardziej zwracać uwagę na swój wygląd. W tym wieku zainteresowanie wyglądem jest normalne, naturalne – stąd trudno jest rozpoznać jednostkę chorobową. Wszystko oczywiście zależy od tego, na jakim poziomie znajdują się myśli związane z aparycją oraz od tego, jakie emocje temu towarzyszą.
Charakterystyczne objawy dysmorfofobii to:
- częste zerkanie w lusterko,
- usilne zasłanianie mankamentu,
- szukanie sposobów samodzielnego usuwania zmian na skórze,
- zbyt częste korzystanie z solarium,
- zapuszczanie i nadmierne czesanie włosów,
- zmiana sposobu poruszania się,
- ciągłe pytania i natarczywe myśli dotyczące własnego wyglądu.
- Medycyna estetyczna a dysmorfofobia
Według różnych badań, odsetek osób korzystających z medycyny estetycznej z dysmorfofobią to nawet 15%.
W skutek swoich przekonań osoby z dysmorfofobią szukają pomocy u specjalistów medycyny estetycznej. Jeden zabieg, drugi, piąty, kolejny. Jeden mililitr, drugi, piąty, kolejny. Często zabiegowiec nie potrafi/ nie chce odmówić zabiegu, np. ze względu na zarobek. Niestety, ale zawsze znajdzie się ten jeden specjalista, który chętnie podejmie się wypełniania ust nadających się już do rozpuszczenia z nadmiaru HA…
Bądźcie czujni i zwracajcie uwagę, czy nie macie na fotelu osoby, która cierpi z powodu swojego wyglądu. Osoba ta, mimo wykonanych setek zabiegów i tak nie będzie w pełni zadowolona z ich efektów.
Oczywiście powtórzę się: klucz to odpowiednia rozmowa, konsultacja.
